Carolina Morace

Carolina Morace
Data i miejsce urodzenia	5 lutego 1964 ; Wenecja
Wzrost	164 cm
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata	Klub
1974–1977	Cà Bianca
1977	Spinea
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1998	S.S. Lazio Calcio Femminile
1999	AS Viterbese Calcio
2000–2005	Włochy
2009–2011	Kanada
2016–2018	Trynidad i Tobago
2018–2019	AC Milan Women
2021	S.S. Lazio Women 2015
2023–2024	London City Lionesses
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Carolina Morace (ur. 5 lutego 1964 w Wenecji) – włoska piłkarka, grająca na pozycji napastnika, trener piłkarski, prawniczka i polityk, deputowany do Parlamentu Europejskiego X kadencji.

Życiorys

Kariera piłkarska i trenerska

Wychowanka klubów Cà Bianca i Spinea. W 1978 rozpoczęła karierę piłkarską w ACF Belluno. Potem występowała w klubach ACF Verona Rit Jeans, S.S. Lazio Calcio Femminile, ACF Trani 80, Reggiana, ACF Milan 82, Torres CF, Aircargo Agliana i Verona Calcio Femminile. W 1996 przeniosła się do Modena Calcio Femminile, w którym zakończyła karierę piłkarską w 1998.

W 1978 zadebiutowała w reprezentacji Włoch, w której grała do 1997. Rozegrała 153 mecze, zdobywając 105 bramek. W 2014 jako pierwsza kobieta została wprowadzona do Hall of Fame del calcio italiano^[1].

Od 1998 zajmowała się działalnością trenerską, zaczynając w S.S. Lazio Calcio Femminile. W 1999 została mianowana na stanowisko głównego trenera męskiej drużyny AS Viterbese Calcio. W 2000 stanęła na czele reprezentacji Włoch, z którą pracowała do 2005. Od 2009 do 2009 trenowała reprezentację Kanady. W 2016 podpisała kontrakt z reprezentacją Trynidadu i Tobago^[2]. Później trenowała drużyny AC Milan Women i S.S. Lazio Women 2015, a od 2023 London City Lionesses^[1].

Wykształcenie, działalność zawodowa i publiczna

Ukończyła szkołę średnia w Trani oraz studia prawnicze na Uniwersytecie Rzymskim „La Sapienza”^[3]. W 1998 podjęła praktykę prawniczą^[4], uzyskała uprawnienia adwokata^[3]. Udzielała się także jako komentatorka telewizyjna^[4].

W 2024 otrzymała pierwsze miejsce na liście Ruchu Pięciu Gwiazd w wyborach europejskich w jednym z okręgów^[5]. W wyniku głosowania z czerwca tegoż roku uzyskała mandat posłanki do Europarlamentu X kadencji^[6].

Sukcesy sportowe

Zawodnicze

Reprezentacja Włoch

finalistka mistrzostw Europy: 1993, 1997

Klubowe

mistrzyni Włoch: 1984, 1986, 1987, 1988, 1990, 1991, 1992, 1994, 1995, 1996, 1997, 1998
zdobywczyni Pucharu Włoch: 1985, 1987
zdobywczyni Superpucharu Włoch: 1997

Indywidualne

królowa strzelców: 1985 (27 goli), 1988 (40 goli), 1989 (26 goli), 1990 (38 goli), 1991 (29 goli), 1992 (31 goli), 1993 (33 goli), 1994 (33 goli), 1995 (31 goli), 1996 (39 goli), 1997 (47 goli), 1998 (41 goli)
UEFA Golden Player: 1997

Trenerskie

Reprezentacja Kanady

zdobywczyni Złotego Pucharu CONCACAF kobiet: 2010

Życie prywatne

Jest lesbijką, zawarła związek małżeński z australijską piłkarką Nicolą Williams^[7].

Przypisy

↑ ^a ^b Italian football icon Carolina Morace appointed as London City Lionesses Head Coach. londoncitylionesses.com, 4 lipca 2023. [dostęp 2024-07-12]. (ang.).
↑ Italian Morace is T&T women’s coach. guardian.co.tt, 8 grudnia 2016. [dostęp 2017-02-02]. (ang.).
↑ ^a ^b Carolina Morace, l'icona del calcio femminile degli anni '80 domani a Trani. traniviva.it, 17 czerwca 2021. [dostęp 2024-07-12]. (wł.).
↑ ^a ^b Carolina Morace. movimento5stelle.eu, kwiecień 2024. [dostęp 2024-07-12]. (wł.).
↑ Europee, Conte annuncia la candidatura dell’ex calciatrice Carolina Morace. lastampa.it, 21 kwietnia 2024. [dostęp 2024-07-12]. (wł.).
↑ Federico Baccini: Da Toia, Mussolini e Bartolo out, a Salis, Vannacci e Bonaccini eletti. Top e flop dei candidati alle europee in Italia. eunews.it, 13 czerwca 2024. [dostęp 2024-07-12]. (wł.).
↑ Roberta Scorranese: Carolina Morace fa coming out: «Amo una donna, Nicola Jane. Nel calcio c’è troppa omofobia». corriere.it, 11 października 2020. [dostęp 2024-07-12]. (wł.).

Bibliografia

Carolina Morace, [w:] baza Soccerway (trenerzy) [dostęp 2024-07-12] .
Carolina Morace. soccerpunter.com. [dostęp 2024-07-12]. (ang.).
Carolina Morace. playmakerstats.com. [dostęp 2024-07-12]. (ang.).
Carolina Morace. soccerdonna.de. [dostęp 2024-07-12]. (niem.).

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[l-2] Italian football icon Carolina Morace appointed as London City Lionesses Head Coach. londoncitylionesses.com, 4 lipca 2023. [dostęp 2024-07-12]. (ang.).

[3] Italian Morace is T&T women’s coach. guardian.co.tt, 8 grudnia 2016. [dostęp 2017-02-02]. (ang.).

[t-4] Carolina Morace, l'icona del calcio femminile degli anni '80 domani a Trani. traniviva.it, 17 czerwca 2021. [dostęp 2024-07-12]. (wł.).

[m5s-5] Carolina Morace. movimento5stelle.eu, kwiecień 2024. [dostęp 2024-07-12]. (wł.).

[6] Europee, Conte annuncia la candidatura dell’ex calciatrice Carolina Morace. lastampa.it, 21 kwietnia 2024. [dostęp 2024-07-12]. (wł.).

[7] Federico Baccini: Da Toia, Mussolini e Bartolo out, a Salis, Vannacci e Bonaccini eletti. Top e flop dei candidati alle europee in Italia. eunews.it, 13 czerwca 2024. [dostęp 2024-07-12]. (wł.).

[8] Roberta Scorranese: Carolina Morace fa coming out: «Amo una donna, Nicola Jane. Nel calcio c’è troppa omofobia». corriere.it, 11 października 2020. [dostęp 2024-07-12]. (wł.).

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]